Kvalitetsarbeid i Den kulturelle skulesekken 2018–2019
Rapport frå kartlegging av det systematiske arbeidet i fylkes- og direktekommunane med kvalitet i 2018–2019.
Kartleggingsrapporten gir ei oversikt over systema til Kulturtankens tilskotsmottakarar (18 fylke og 12 kommunar) for arbeid med kunstnarisk og formidlingsmessig kvalitet knytt til Den kulturelle skulesekken (DKS) i skuleåret 2018–2019.
Opptak frå presentasjonen
Sjå opptak frå presentasjonen av rapporten i Kulturtankens lokale 20. november 2019:
Om rapporten
Denne rapporten er éin av to rapportar som til saman utgjer dei skriftlege hovudleveransane frå Kulturtankens kvalitetsprosjekt (Prosjekt for kvalitet og formidling, 2018–2020). Den første rapporten er deskriptiv, og det blir gjennomført ingen vurderingar av arbeidet til tilskotsmottakarane. Den neste rapporten vil analysere og drøfte funn, og dessutan foreslå tiltak for vidare utvikling av kvalitetsarbeidet.
Rapporten er strukturert i to delar. Del 1 omfattar kapittel 2–6, som presenterer ei nasjonal oversikt over fem hovudprosessar i kvalitetsarbeidet: igangsetjing, programmering, produksjon, mottakingskvalitet og tilbakemeldingar og evalueringar. Del 2 inneheld individuelle skildringar av dei fem hovudprosessane til kvalitetsarbeidet i kvar enkelt fylkeskommune og direktekommune, i høvesvis kapittel 7 og 8.
Rapporten er skriven i forkant av regionsreforma i Noreg, ei nasjonal strukturendring som påverkar heile forvaltninga, inkludert arbeidet med DKS. Det er forventa at arbeidet til tilskotsmottakarane med DKS vil gå gjennom store endringar som ein konsekvens av reforma, og at det vil bli behov for ei oppdatert kartlegging etter at reforma er gjennomførte.
Samandrag om hovudprosessane
Initiering
Alle produksjonar som inngår i DKS-tilbodet, blir igangsett av ulike aktørar og på ulike måtar. Prosessen for denne igangsetjinga blir karakterisert som initiering. Alle tilskotsmottakarar tek imot innsende programforslag, 25/30 bestiller produksjonar, 24/30 saminitierer, 17/30 egeninitierer og 6/30 legg til rette for skuleinitierte produksjonar. Blant eigeninitierte produksjonar er det ei klar overvekt av musikk (17/30), medan tala for dei resterande uttrykka ligg mellom 7/30 og 9/30.
Det er eit tydeleg skilje mellom fylkeskommunane som sam- eller egeninitierer produksjonar i ingen (2/18), nokre (7/18), ganske stor (6/18) eller stor (3/18) grad. 3/12 direktekommunar egeninitierer produksjonar.
Dei fleste tilskotsmottakarane opererer anten med fastlagde skjema eller informerer tydeleg om kva informasjon dei treng for å vurdere eit programforslag på nettsidene sine, 7/30 informerer om korleis programforslaga blir vurdert (og berre 3/30 i detalj) og 2/30 om kva dei blir vurderte ut frå (til dømes om det ligg føre vurderingskriterium).
Programmering
Programmering karakteriserer prosessen for fastlegging av eit årsprogram. Programmeringsprosessane til tilskotsmottakarane er i all hovudsak ulike. Kvar enkelt DKS-eining har måten sin å arbeide på som tek utgangspunkt i eigen fagkompetanse, tradisjonar og rutinar som er spesifikke for eininga.
Det er eit hovudskilje mellom tilskotsmottakarar som programmerer med og utan råd. Kartlegginga definerer eit råd som involvering av eksterne fagpersonar i arbeidet med å vurdere kva som skal inngå i eit aktuelt årsprogram. Tilskotsmottakarane som programmerer utan råd, legg vekt på at intern fagkompetanse skal styrkje og sikre kvaliteten på tilbodet. I tillegg blir det lagt vekt på festivalar/visningsarenaer/formidlarar som blir rekna for å tilby produksjonar av høg kvalitet. Hos tilskotsmottakarane som programmerer med råd, skal råda bidra til å styrkje og sikre kvaliteten på tilbodet. Råda har ulik samansetning og funksjon, og kan vere rådgivande, besluttande eller godkjennande.
Produksjon
Alle produksjonar som inngår i eit årsprogram i DKS, blir utvikla, omarbeidd og tilrettelagd i større eller mindre grad. Denne prosessen blir omtalt som produksjon og kan gå føre seg sjølvstendig eller heilt/delvis i overlapp med idéutviklingen i initieringsprosessen. Både blant fylkeskommunane og direktekommunane blir praktisert produksjonsprosessen på svært ulike måtar. Dei ulike praksisane er knytt til ulike måtar ein forstår kor viktig produksjonsprosessen er for ein produksjons kunstnariske- og formidlingsmessige kvalitet på. Medan enkelte tilskotsmottakarar framhevar at deira eige ansvar for produksjon er det viktigaste verkemiddelet for å styrkje kvaliteten på tilbodet, legg andre mindre eller ingen vekt på dette.
Mottakingskvalitet
Arbeidet tilskotsmottakarane gjer for å sørgje for at elevar og lærarar er best mogleg førebudd til eit kunstmøte, blir karakterisert som arbeid for å heve mottakingskvaliteten. Arbeid for å heve mottakingskvaliteten er utbreidd, men det finst skilnader mellom tilskotsmottakarane i omfanget og arten til arbeidet. Det rår likevel stor semje blant tilskotsmottakarane om at dette arbeidet er viktig og ønskjeleg, spesielt retta mot elevar.
Tilbakemeldingar og evalueringar
Innhentinga til tilskotsmottakarane av synspunkt på korleis eit kunstmøte eller eit enkelt arrangement har gått, blir karakterisert som innhenting av tilbakemeldingar. Gjennomgang og drøfting over korleis ein turné, dvs. ei rekkje kunstmøte/arrangement anten på eller utanfor skulen, har gått, blir karakterisert som evaluering. Kartlegginga synleggjer at sjølv om 28/30 tilskotsmottakarar har system for innhenting av tilbakemeldingar, blir oppgitt dei færraste av desse systema å vere velfungerande.
6/30 tilskotsmottakarar oppgir at dei evaluerer årsprogrammet sitt jamleg. Dei aller fleste tilskotsmottakarane gir klart uttrykk for at dei ønskjer å forbetre arbeidet med tilbakemeldingar og evalueringar, men at dei saknar gode verktøy og metodar for innhenting av tilbakemeldingar, spesielt frå elevar.
